Wat een weer... (B1805)

De Outback uit

We beginnen de Outback uit te raken en zien sinds lang weer eens grote kuddes schapen, bouwland en historische plaatsjes. Opeens zijn er ook weer veel meer winkels. Midden in het land staat plotseling langs de weg een bord "Oostelijke Tijdzone, klok een half uur vooruit zetten". We kamperen aan een meer op groen gras; het is lang geleden dat we zo'n omgeving meemaakten.  Wanneer we er 's avonds nog even uit de auto komen zien we een stuk of dertig kangoeroes voor de auto zitten. We rijden over de eindeloze vlakte onder een lucht van stapelwolken verder. Het doet denken aan de Noordoostpolder maar is toch anders. Verderop is het landschap nog wel droog, maar zijn er voortdurend bomen en zijn de zijwegen frequenter en is er meer asfalt. Het is nog wel steeds honderd tot tweehonderd kilometer tussen twee plaatsjes. Als we definitief de Outback uitrijden is er veel bouwland en wordt elk stuk grond gebruikt. We komen door veel meer en grotere dorpen. Richtingborden met afstanden naar plaatsen geven weer getallen met twee cijfers. Het loopt tegen kerst, daarom zien we tuinhekken en verkeersborden met kerstversiering in de brandende zon. Het blijft een rare gewaarwording, zeker als we over sneeuw en dichte mist in Nederland lezen.

Depressieve kangoeroes
Het is ongelofelijk hoeveel aangereden kangoeroes en wallaby's er in het laatste stuk Outback langs de weg liggen. Het moet wel een heel depressief soort zijn als je kijkt naar alle technieken die ze hebben om een einde aan hun leven te maken: langs de kant van de weg wachten en over schieten als er van twee kanten auto's vlakbij zijn, onzichtbaar in de struiken gaan zitten en vlak voor de auto over rennen, midden op de weg gaan zitten met je nageslacht in de berm, langzaam weghoppen als er een auto aankomt zodat het achter je aan rennende jong aangereden kan worden. We maken geen slachtoffers, maar alleen door bijna stil te gaan staan als er in de verte iets schemert.

Spoorlijnen, levensader van Australië
In Peterborough kruisten vroeger de spoorlijn noord-zuid van Alice Springs naar Adelaide en de oost-west van Brisbane naar Perth elkaar. In het spoorwegmuseum horen we verhalen van een van de eerste Ghan's (de trein naar Alice Springs) die zes weken vast kwam te zitten omdat na hevige stortregens zowel voor als achter de trein bruggen weggeslagen waren. Het trein personeel ging kangoeroes en konijnen schieten om de passagiers in leven te houden. We zien een oude Morris op de rails en zonder stuur om in stijl het spoor te kunnen inspecteren. Hij had een soort ondergebouwde draaischijf om te kunnen keren. Ook is er een zuigelingenzorgwagen om in de plaatsen langs het spoor moeders en kinderen bij te staan.

Druk, druk, druk…

De Blue Mountains
Onderweg naar de Blue Mountains rijden we door een afwisselend heuvellandschap dat aan Frankrijk doet denken.

We staan op een gratis camping in een natuurpark. Met verbazing zien we op de camping hoe andere kampeerders vlak op onze lip gaan staan, maar ook dat het ontzettend vol loopt. We zijn dit soort drukte niet meer gewend na de trip door de Outback waar we kampeerplekken vaak bijna voor onszelf hadden. Het heeft een heel andere sfeer dan de betaalde campings waar we de laatste tijd vaak gestaan hebben. Geen "grey nomads" die hoogstens gedag zeggen en zich terugtrekken in hun grote caravans met air conditioning en TV. Het staat nu vol jongeren met gehuurde of gekochte vijfdehands busjes en we komen een Duitse overlander tegen waar wij qua reiservaring een puntje aan kunnen zuigen. Veel gezelliger!

De Blue Mountains zijn prachtige canyons, zo steil dat gevangenen er vroeger niet uit konden ontsnappen.  Maar vooral bij de belangrijkste bezienswaardigheid is het een toeristisch gekkenhuis. Voor het eerst sinds Cairns moeten we weer betalen voor parkeren en we struikelen over de selfies makende Japanners. Hoe kort is het geleden dat we ieder uur één auto zagen?

Kerst in Sydney
In de buurt van Sydney komen we in een andere wereld, zeker de dag voor kerst. Rondrijden bij de supermarkt om een parkeerplaats te vinden, een plek op de camping op het overflowveld en dan nog de hoofdprijs betalen omdat het de vakantieperiode is. We hebben wat extra lekkere dingen gekocht voor kerst, maar een kerstdiner met twee pitten en een kleine koelbox kent toch zijn beperkingen. Op de camping zijn om de kerstsfeer te verhogen veel caravans voorzien van gekleurde, knipperende slingers en sterren. Hoewel alle winkels op Eerste Kerstdag dicht zijn is het in Sydney een gezellige drukte langs het water en bij het Opera House. Ook de botanische tuin is prima bij dit weer. Om ons te herinneren dat het kerst is wordt ons regelmatig door wildvreemden Merry Christmas toegewenst.
Tweede Kerstdag is er veel meer open: Paddy Market, een grote bazaarachtige markt in Chinatown, een Chinese tuin en de vismarkt die eigenlijk uit alleen restaurants blijkt te bestaan.

Richting Melbourne
Door een landschap dat herinneringen aan Zuid Duitsland oproept rijden we Sydney uit naar het zuiden. Na kerst barsten de Australische zomervakanties los en is het heel druk met regelmatig files. Het wordt pas rustiger als we de weg langs de kust verlaten richting binnenland.

Nas een tussenstop in Morton National Park, een prima zwemplek,  zakken we af langs de kust tussen al het vakantieverkeer; de wegen zijn er duidelijk niet op berekend. We eindigen op een  prachtig gelegen overvolle, maar gezellige camping met veel te weinig sanitair voor de kerstdrukte. Er staat ook een ander slag Australiërs dan we tot nu toe ontmoet hebben: rondom muziek, de motor een half uur laten stationnair draaien om de accu op te laden voor de koelkast, loslopende honden en rijkelijk vloeiend bier, vuur dat niet goed uitgemaakt wordt. Het zijn dingen die ons op andere plekken van de wereld niet zouden verbazen, maar die we hier tussen de keurige caravans nog niet gezien hebben.

Oud en Nieuw
Voor oudejaarsavond gaan we naar Cobargo, een klein historisch plaatsje. We hopen zo iets van het Australische Oud en Nieuw mee te krijgen. We gaan  voor de verandering eens in de pub eten. Michelin-sterren mag je niet verwachten, maar het is wel gezellig met twee gezinnen die ook op de camping staan. Het oudejaarsavondgebeuren in het dorp blijkt te bestaan uit het optreden van een lokale band die hard en vals zingen tot een weinig aantrekkelijk geheel weet te combineren, maar wel de jeugd op de dansvloer inspireert. Om tien voor twaalf worden er een paar vuurpijlen afgeschoten, daarna gaat de band weer verder. Wifi is goed en daarom kunnen we eerst naar een Nederlandse oudejaarsavondconference van vorig jaar kijken (we lopen tien uur voor, dus de nieuwe is er nog niet) en daarna naar het wereldberoemde vuurwerk in Sydney. We hebben nog even overwogen ervoor in Sydney te blijven, maar dat had een week langer Sydney betekend. Als we horen dat mensen al vanaf elf uur 's ochtends een plek bezet houden, voor goede plekken een toegangsprijs van meer dan €250 gevraagd wordt en de toeschouwers een geweldige plensbui op hun hoofd gehad hebben zijn we helemaal blij dat we niet gewacht hebben op een vuurwerkshow van een kwartier. Oud en nieuw merk je verder alleen aan het feit dan willekeurige voorbijgangers je zowel op oudjaar als op nieuwjaar een Happy New Year toewensen. Om tien uur 's ochtends is het bij de kinderen ook nieuwjaar en bellen we ze.

Het bos in

Om de vakantiedrukte te ontvluchten gaan we naar de parken in het binnenland.  We staan meestal op (gratis) campings in het Nationale Park. Ze liggen bijna altijd op prachtige plekken, maar hebben niet meer dan een toilet.
Vaak in de buurt van (maar bij voorkeur niet onder) grillige hoge bomen met volop afgebroken stammen en takken. Voortdurend horen we er vogels. We zien volop kangoeroes en veel holen van wombats, maar de wombats zelf zien we niet. Een keer laat Jan nog even de drone op. Het moet een kort vluchtje worden want de batterij is niet vol bij de start en dat blijkt maar goed ook. Net na de landing komt uit het niets de politie het terrein oprijden, maar een heterdaadje zit er niet meer in. Onverrichterzake vertrekt de auto weer. Eens in de paar dagen staan we op een gewone camping om te kunnen douchen, water bij te vullen en te wassen. 

Na een dagje aan zee bij de uitstroom van de Snowy River in zee bezoeken we de Buchan-grotten, een van de highlights van Victoria. En inderdaad is het lang geleden dat we zulke grotten gezien hebben, ook door de uitgekiende belichting. We kamperen in Snowy River National Park. Wanneer we komen is het rustig, maar het wordt heel gezellig wanneer een groep Afghaanse families arriveert die in dezelfde voorstad in Melbourne wonen en ieder jaar samen gaan kamperen.

De camping erna hebben we buren op de camping met twee kleine kinderen. De vader is met de oudste het bos ingegaan en is nog niet terug tegen donker tot grote zorg van de moeder. We zitten op een plek zonder telefoonbereik. Net als we ons voorbereiden om voor haar naar de politie te gaan (via een onverharde, smalle, steile weg) komen de twee tevoorschijn.
 
Na een stop in Walhalla, een oud goudmijnwerkersdorpje waar veel van de huizen en gebouwen weer zijn opgebouwd in de oorspronkelijke staat rijden we via de Australische Alpen naar St. Andrews. We gaan er naar een niet zo groot maar heel gevarieerd hippie-achtig marktje met kleding stijl jaren zestig, waarzeggers en allerhande prullaria. Het landschap doet wat denken aan centraal Frankrijk.

Naar de Great Ocean Road

Een van de belangrijke bezienswaardigheden van Australië is de Great Ocean Road. We zitten nog steeds midden in de zomervakantie en bovendien in het weekend en dat zullen we weten ook. Melbourne zijn we snel langs, maar aan de kust gaat het langzaam en veroveren we met moeite en voor veel geld een campingplek op een volgeboekte camping. De plek is wel bijzonder: vlak erachter loopt een weg met bomen met koala's die voornamelijk slapen maar ook klimmen. De Great Ocean Road voert langs de diepblauwe oceaan met witte schuimkoppen en steile kliffen. We rijden via een kronkelige, smalle weg het regenwoud weer in met de watervallen onder hoge bomen en tussen grote varens. Als we nog even wandelen horen we gekraak en valt daarna een boom spontaan om; en dat op een zonnige windstille dag. 's avonds rukken we voor de tweede keer tevergeefs uit. Drie Duitse vrouwen zijn vlakbij toeristen tegengekomen die van een helling zijn afgegleden en nu vastzitten. We rijden erheen om ze los te trekken, maar ze blijken al weg te zijn.

Het extreme Australische weer

Wanneer we doorrijden naar Menindee woedt er een ontzettende storm die veel zand laat opwaaien. De storm met windstoten tot windkracht negen gaat tot in de avond door, maar door Dappere Dodo zorgvuldig met zijn voorkant in de wind te zetten hebben we er toch niet zoveel last van. Het begint 's avonds ook te regenen. De hele avond en nacht regent het en ook overdag regent het veel. We mogen nog van geluk spreken dat we niet verder naar het noorden zitten. In Karumba waar we een paar weken eerder waren komt een cycloon voorbij met windsnelheden tot 280 km/h en 400 mm regenval. Ook in het zuiden is een tropische storm geweest met overstromingen in Melbourne. Toch hebben we er wel last van: het park waar we naartoe willen is afgesloten en ook de doorsteek die we bij ons vertrek hadden willen nemen is dicht. Dat betekent via het asfalt terug naar de hoofdweg, een extra afstand van 150 km.  

In de Goulburn River Reserve met prachtige overhangende rotsformaties en plantengroei die alleen gedijt in een heel vochtig klimaat is het de hele dag het heet en broeierig. 's middags trekt het dicht en breekt onweer los met hagelstenen zo groot als golfballen. Gelukkig overleven onze zonnepanelen en ruiten het zonder schade. Nadat de regen is weggetrokken zien we overal de damp opstijgen als de zon ondergaat.

In de Blue Mountains bij Sydney horen we van een andere kampeerder dat de voorafgaande nacht zeven bomen zijn omgewaaid. Auto's werden verplaatst en twintig mensen schuilden onder een afdakje. Gelukkig raakte niemand gewond en was er geen schade, maar aan de bomen is te zien is dat het met veel geweld gegaan is.

Wanneer we Sydney verlaten is er een hittegolf in een groot deel van Australië met temperaturen die acht tot twaalf graden hoger dan normaal zijn. In het zuidoosten in de buurt van Sydney valt het mee, maar we lezen dat het in het noordwesten 49 graden is, twee graden onder de hoogste temperatuur aller tijden (in Oudnadatta, waar we vlakbij waren).

Een paar dagen later maken we ook in Orbost weer extremen mee: na de mist en kou van enkele dagen ervoor is het plotseling 43 graden, de dag erna 18 graden; een verschil van 25 graden in een dag! Weer een paar dagen later lezen we dat het in Port Augusta, waar we vlakbij waren, 49 graden is. Ook in Australië wordt hitterecord na hitterecord gebroken. We zien lokale acties voor boeren bij wie het al zeven jaar niet geregend heeft, hele systemen voor bosbrandwaarschuwingen en "total fire bans" gedurende de zomermaanden. Maar tot de regering dringt dit allemaal blijkbaar niet door: bij de aanbesteding voor nieuwe energiecentrales hebben kolen de voorkeur, kolenmijnen worden uitgebreid en de kantjes worden er vanaf gelopen bij naleving van de Parijs-akkoorden.