Voordat we richting Dubrovnik vertrekken gaan we eerst nog even naar het strand. Margriet zwemt ook. Het strand zelf is niet erg prettig: zoals op veel plekken aan de Adriatische kust is er geen zandstrand, maar kiezelstrand. Het water is wel lekker warm. In de verte horen we onweer. Wanneer we weggaan begint het te regenen, soms zo erg dat we moeten stoppen. De afwatering in de straten kan het duidelijk niet aan en we krijgen onze eerste doorwading. We komen nog kort door Bosnië Herzegovina, al met al nog geen tien kilometer. We stoppen bij een camping net boven Dubrovnik. Het is een prima plek, zeker als het weer helemaal opklaart. We maken een mooie waneling naar het haventje. Het valt op dat veel huizen die op prachtige plekken liggen vervallen en verlaten zijn. We horen van de campingbaas dat dit komt omdat na de oorlog het eigendom vaak onduidelijk was.

De volgende dag rijden we door naar Dubrovnik. Het parkeren is onduidelijk. Er staan borden met betaald parkeren, maar we zien nergens automaten en niemand heeft een bonnetje achter zijn ruit, dus we wagen het er maar op, nar later blijkt met succes. Dubrovnik is prachtig hersteld na de oorlog (video). Op een enkele plaats zie je een gedenkteken en aan veel daken is te zien dat ze nieuw zijn.

Vanuit Dubrovnik zijn we vrijwel direct aan de grens met Montenegro. Het wordt hier serieus: het eerste paspoortstempel en een slagboom die per auto opengaat. Het straatbeeld is direct wat rommeliger dan in Kroatië. We moeten lokaal geld zien te krijgen en concluderen uit de brandstofprijzen dat de waarde van de munt niet veel van de Euro kan verschillen. Dat blijkt te kloppen, want ze betalen met Euro's. We zien hier ook een mix van cyrillisch en latijns schrift. Montenegro staat niet in ons campingboek, dus we volgen de navigatie die ons prompt helemaal verkeerd stuurt. Via een offroad-traject komen we uiteindelijk bij een camping aan de kust.

De volgende dag gaan we eerst naar Kotor (video). Het ligt prachtig aan een baai.Het is een ommuurd plaatsje dat doet denken aan Toscane. Het is beslist populair, want er liggen drie grote cruiseschepen. Alles is duidelijk goedkoper dan meer naar het noorden.

Op zondag gaan we naar Thethi in een natuurpark in de bergen (zie video). Het eerste stuk van de weg is prima, daarna beginnen we aan het eerste serieuze 4WD-traject (hoewel we de lage gearing maar een keer hoeven te gebruiken). We moeten een keer een half uurtje wachten tot er weer een weg gemaakt is en horen later van anderen dat ze twee uur gestaan hebben. Het is een mooie omgeving. Nadeel is wel dat we al met al de hele dag in de auto zitten. 's avonds prima karper gegeten in het restaurant van de camping met uitzicht op de zonsondergang over het meer.

Er wordt ontzettend hard aan de wegen gewerkt. Op de camping hangt een kaart van Albanië met de wegen en hun kwaliteit. Wanneer we weggssn is hij al weer anders dan toen we kwamen. Dus off-roaders: wees snel!

Het heeft de hele nacht gegoten, dus we besluiten om voorlopig over de autoweg verder te gaan. Helaas rijden we daardoor door Oostenrijk en Slovenië zonder er iets van gezien te hebben, maar in de regen is het ook niet alles. Dappere Dodo loopt als een zonnetje. Zijn nieuwe A/T banden hebben hem al veel goed gedaan, het uitlijnen en onderdelen vervangen/afstellen van de vering deden de rest. Hij rijdt zo rustig en trillingsvrij als hij nog niet gedaan heeft sinds we hem hebben.

Als het weer opklaart rijden we verder via kleinere wegen naar de Plivicer meren. De camping heeft een gezellige, rommelige keuken en ontmoetingsruimte.

We zijn vrij vroeg op de camping en besteden tijd om wat om te pakken in de auto. Het gaat altijd zo dat wanneer je thuis denkt dat je de auto helemaal hebt ingepakt te hebben er nog allerlei spullen tevoorschijn komen die ook nog mee moeten en die je dan in het eerste gat stopt dat je tegenkomt. Op de eerste camping moet dan alles zijn definitieve plek krijgen. Deze keer was het nog erger, omdat we drie dingen tegelijk moesten doen: auto inpakken voor een reis van een jaar in plaats van een paar weken, afscheidsfeest organiseren waarvoor het huis op zijn kop moest en spullen inpakken om ruimte te maken voor onze zoon (zodat we voortdurend misgrepen, omdat we dingen al ingepakt hadden die toch nodig waren).

Voor we weggingen hebben we Dappere Dodo volledig opgetuigd met onder andere zandplaten en een wereldkaart met de routes van onze oefenreizen erop. We worden nu op iedere camping aangesproken door mensen die willen weten wat we van plan zijn. Vaak hebben ze zelf ook verhalen van reizen naar verre oorden die ze in het verleden gemaakt hebben. Hier ontmoeten we onder andere een Belgische vrouw die een jaar of dertig geleden door Soedan en Nepal, Kashmir en Ladakh gereisd heeft.

De volgende dag gaan we naar het natuurpark Plivicer meren (video). Het zijn zeven meren die op verschillende niveaus liggen en door watervallen verbonden zijn. 's nachts regent het weer en ook 's ochtends is het nog niet droog. De Kroaten hebben blijkbaar een ander beeld bij het begrip waterval dan wij. We zijn daarom van plan de meren een paar uur te bezoeken en daarna verder te rijden naar de kust, waar het waarschijnlijk droger zal zijn. We bekijken vier weerberichten die variëren van regen tot half bewolkt. Uiteindelijk blijken ze allemaal gelijk te hebben, want in de loop van de dag klaart het op en 's middags is het prachtig. We maken daarom uiteindelijk een veel langere wandeling en gaan 's avonds terug naar de camping waar we 's ochtends vandaan kwamen. De meren en watervallen zijn indrukwekkend. Helaas zijn we niet enigen die dat vinden; tjonge wat is het druk. Het is soms echt filelopen. We realiseren ons hoe verwend we zijn tijdens de trips in het voorjaar.

We rijden door mooi, bergachtig landschap naar de kust (video). Daar is het klimaat duidelijk droger. We zetten onze tafel en stoelen op en lunchen aan het strand. Er komt een man op ons af die zegt iets officieels te zijn en dat we hier volgens EU-regels niet mogen lunchen, maar dat het voor deze keer is toegestaan. Je merkt dat Kroatië trots is dat ze nu EU-lid zijn.

We willen meer vrij gaan kamperen in plaats van altijd op campings te staan, maar hier aan de kust is duidelijk niet de geschikte plek om dat te gaan doen. 's avonds belanden we op een camping bomvol met campers. Met passen en meten is er nog net een plekje voor ons. Wat dat betreft is er niets veranderd aan de Adriatische kust in de laatste 35 jaar. Wat mensen beweegt om hun hele vakantie op een dergelijke camping te staan in een omgeving waar je alleen aan het strand kunt liggen is ons een raadsel.