Kroatië, Montenegro en naar Albanië

Dubrovnik

Voordat we richting Dubrovnik vertrekken gaan we eerst nog even naar het strand. Margriet zwemt ook. Het strand zelf is niet erg prettig: zoals op veel plekken aan de Adriatische kust is er geen zandstrand, maar kiezelstrand. Het water is wel lekker warm. In de verte horen we onweer. Wanneer we weggaan begint het te regenen, soms zo erg dat we moeten stoppen. De afwatering in de straten kan het duidelijk niet aan en we krijgen onze eerste doorwading. We komen nog kort door Bosnië Herzegovina, al met al nog geen tien kilometer. We stoppen bij een camping net boven Dubrovnik. Het is een prima plek, zeker als het weer helemaal opklaart. We maken een mooie waneling naar het haventje. Het valt op dat veel huizen die op prachtige plekken liggen vervallen en verlaten zijn. We horen van de campingbaas dat dit komt omdat na de oorlog het eigendom vaak onduidelijk was.

De volgende dag rijden we door naar Dubrovnik. Het parkeren is onduidelijk. Er staan borden met betaald parkeren, maar we zien nergens automaten en niemand heeft een bonnetje achter zijn ruit, dus we wagen het er maar op, nar later blijkt met succes. Dubrovnik is prachtig hersteld na de oolog. Op een enkele plaats zie je een gedenkteken en aan veel daken is te zien dat ze nieuw zijn.

Montenegro

Vanuit Dubrovnik zijn we vrijwel direct aan de grens met Montenegro. Het wordt hier serieus: het eerste paspoortstempel en een slagboom die per auto opengaat. Het straatbeeld is direct wat rommeliger dan in Kroatië. We moeten lokaal geld zien te krijgen en concluderen uit de brandstofprijzen dat de waarde van de munt niet veel van de Euro kan verschillen. Dat blijkt te kloppen, want ze betalen met Euro's. We zien hier ook een mix van cyrillisch en latijns schrift. Montenegro staat niet in ons campingboek, dus we volgen de navigatie die ons prompt helemaal verkeerd stuurt. Via een offroad-traject komen we uiteindelijk bij een camping aan de kust.

De volgende dag gaan we eerst naar Kotor. Het ligt prachtig aan een baai.Het is een ommuurd plaatsje dat doet denken aan Toscane. Het is beslist populair, want er liggen drie grote cruiseschepen. Alles is duidelijk goedkoper dan meer naar het noorden.

Shkodra

Via smalle pasweg gaan we naar meer dan duizend meter hoogte en dan door naar Albanië. De grens zijn we snel over. We stoppen op een mooie, door Engelsen gerunde camping aan een meer.

We maken er een rustige dag van. We gaan naar Shkodra (zie video). Shkodra is de oudste stad van Albanië en heeft een belangijke rol in de geschiedenis gespeeld, maar veel van de historie is door rampen als aardbevingen verloren gegaan en wat nog over was werd door de communisten verwoest. Het is wel heel gezellig en levendig: er zijn meer terrasjes dan kledingwinkels in Eindhoven (en dat zegt wat). Er is ook veel kleine handel op straat die doet denken aan het Midden Oosten of Azië. Ook de prijzen zijn niet slecht: € 1.50 voor twee koffie op een terras in het centrum.

We komen meer in vierwieldriveland: met ons mee staan er zes op de camping.

Thethi

Op zondag gaan we naar Thethi in een natuurpark in de bergen (zie video). Het eerste stuk van de weg is prima, daarna beginnen we aan het eerste serieuze 4WD-traject (hoewel we de lage gearing maar een keer hoeven te gebruiken). We moeten een keer een half uurtje wachten tot er weer een weg gemaakt is en horen later van anderen dat ze twee uur gestaan hebben. Het is een mooie omgeving. Nadeel is wel dat we al met al de hele dag in de auto zitten. 's avonds prima karper gegeten in het restaurant van de camping met uitzicht op de zonsondergang over het meer.

Er wordt ontzettend hard aan de wegen gewerkt. Op de camping hangt een kaart van Albanië met de wegen en hun kwaliteit. Wanneer we weggssn is hij al weer anders dan toen we kwamen. Dus off-roaders: wees snel!