Na bijna anderhalf jaar in Nederland te zijn geweest zijn we klaar om weer op reis te gaan, dit keer naar Australië. Het basisidee is om op reis te zijn in de Nederlandse winter en in Nederland te zijn in de zomer en op die manier in een aantal jaren naar Europa terug te reizen. Hoe lang we erover doen en hoe de route zal zijn weten we nog niet; de voorwaarden voor reizen door zuidoost Azië veranderen voortdurend, dus het heeft weinig zin om daar nu al over na te denken.

We willen starten in Brisbane en dit jaar vooral het zuiden van Australië en ook Nieuw Zeeland doen. Voor het noorden van Australië zijn we waarschijnlijk al te laat in het seizoen als we eind september de auto hebben.

We hebben visa en voor onze Toyota LandCruiser Dappere Dodo een Carnet de Passages, de verscheping is geboekt en Dappere Dodo is ingeleverd in Antwerpen voor containertransport. We gebruiken voor  de verscheping de agent die ook het transport van Colombia naar België geregeld heeft; dat ging toen heel goed. Het is een Zwitsers bedrijf; het lijkt niet zo voor de hand liggend voor een agent in zeetransporten, maar waarschijnlijk kunnen ze vanaf de bergen alle havens goed overzien.

Toen we uit Zuid Amerika terug kwamen hadden we besloten dat het nodige aan het interieur moest gebeuren. In de eerste plaats reparaties, vooral het tentdoek, maar we wilden ook fundamentele veranderingen aanbrengen. Vooral wilden we comfortabeler kunnen zitten: het was slecht bevallen dat we hoog in de Andes, waar je 's avonds naar binnen moet zodra de zon onder is, de hele avond schuin voorover op oncomfortabele bankjes moesten zitten. Ook wilden we graag in noodgevallen beneden kunnen slapen, de elektriciteit opschonen en zorgen dat onderdelen en bagage beter bereikbaar waren.

We vonden niemand die het ombouwproject volgens ons plan wilde doen en besloten daarom uiteindelijk  het zelf aan te pakken; het kwam neer op het volledig leegslopen van het interieur en opnieuw opbouwen. Omdat we geen enkele ervaring met een dergelijk project hadden konden we geen planning maken. Uiteindelijk was het resultaat dat we half september begonnen en na zo'n 1500 uur werk en een paar korte proeftochten in juni klaar waren.

​Meer technische details zijn te vinden in de sectie over de ombouw op onze site.

De belangrijkste uitdaging voor verscheping naar Australië is dat de auto "showroomschoon" moet zijn: al het zand en modder moet eraf zijn en insecten mogen al helemaal niet. Australië wil zoveel mogelijk vermijden dat schadelijke organismen uit andere delen van de wereld het continent binnen komen. Bij binnenkomst van de container wordt dat zorgvuldig gecontroleerd en als het niet naar wens is (we horen verhalen van douaneambtenaren die met witte handschoenen over de auto gaan) dan moet de auto een etmaal ergens in een tentje met een eng gas, iets wat minimaal een hoop tijd en geld kost.

Voor ons dus een aardige klus om vijftig landen vuil eraf te krijgen en te zorgen dat ook alle spullen die mee gaan helemaal schoon zijn. Dat betekent poetsen, poetsen, poetsen...

Het woongedeelte doen we zelf, voor de rest gaan we naar de schoonheidsspecialist, een gespecialiseerd poetsbedrijf. Daarna gaan we nog naar de pedicure: een ander filiaal van het bedrijf waar ze de onderkant beter kunnen doen.

Ook de verzamelde stickers hebben eraan moeten geloven, dus tot Australië hebben we een anonieme schoonheid; we hebben 50 vlaggenstickers en een opplakbare routekaart bij ons.

Nog drie dagen tot ons vertrek naar Uruguay om onze reis te vervolgen in Zuid Amerika. De zes weken die we in Nederland in een vakantiehuisje in Bladel gezeten hebben zijn omgevlogen met vrienden- en familiebezoeken en het verzamelen van spullen. Volgens de oorspronkelijke planning zou Dappere Dodo op 4 januari in Montevideo aankomen, de laatste datum die we nu hebben is 24 januari. Maar voor zover we weten staat hij nog steeds in Kaapstad, dus zelfs dat wordt steeds twijfelachtiger. We gaan de weken die we moeten wachten besteden aan het ophalen van ons Spaans in Buenos Aires. Wanneer Dappere Dodo niet teveel meer vertraagt gaan we direct richting Patagonië om daar voor het einde van de zomer te kunnen zijn.

De frozen shoulder van Margriet is intussen zover opgeknapt dat we weer op reis kunnen. Uiteindelijk is het niet nodig geweest om te opereren en was fysiotherapie gecombineerd met eigen oefeningen voldoende. Ze zal nog niet helemaal de oude zijn als we weer op pad gaan, maar is dan voldoende hersteld om zonder risico's of onherstelbare gevolgschade weer te kunnen vertrekken.

We zullen op zes mei naar Johannesburg vliegen en daar Dappere Dodo van stal halen. Het plan is om eerst richting Drakensbergen en Lesotho te gaan, dan meer tijd in Kruger te besteden dan op de vorige trip, vandaar naar Mozambique te gaan en vervolgens via Chobe en Okavanga Delta in Botswana door noord Namibië naar Angola. Vanuit Angola willen we Namibië naar het zuiden doorsteken om via de Kalahari weer in Zuid Afrika terug te komen.

We speculeren erop dat we ons visum voor Angola in noord Namibië kunnen krijgen. Een toeristenvisum schijnt daar relatief eenvoudiger te zijn, terwijl de mensen die we kennen die probeerden een visum in Nederland te krijgen daar allemaal veel energie en tijd aan besteedden, zonder resultaat.

In verband met ebola en alle politieke verwikkelingen hebben we besloten niet via west Afrika terug te gaan: we kennen de verhalen van mensen die wegens gesloten grenzen rechtomkeerts moesten maken, maar we zijn bang dat zelfs als je er door komt de positieve ervaringen niet op wegen tegen het gedoe. We zullen de auto dus na zuidelijk Afrika gaan verschepen. Waarheen blijft nog even een verrassing.

We willen ons huis gemeubileerd gaan verhuren en hebben opeens onze handen vol aan de voorbereidingen: selecteren van een bemiddelingsbureau, opslag van spullen, onderhoud van het huis en papieren rompslomp.

Maar het fijn dat er nu in elk geval weer een concrete datum is!