VilniusWe gaan met de bus naar de stad. Herinneringen aan de communistische tijd zijn hier nog veel sterker zichtbaar dan in Polen. Hier zien we nog overal de grijze, slecht onderhouden flats, in Polen hadden ze meestal tenminste een kleurtje gekregen. Ook de mensen lijken anders in de omgang: in de bus zwijgt iedereen en staart voor zich uit, in de winkels rekenen de kassières af zonder boe of bah en wandelaars die je tegemoet komen groeten niet. Daarentegen zijn de Litouwers in individuele contacten niet minder hartelijk dan in andere landen. Ook de vele witgeblondeerde, felrode-lipstick-dragende vrouwen doen aan Rusland denken. Vilnius is en mooie stad met veel bochtige straatjes. Ook valt op hoeveel vlees en vooral worst wordt aangeboden. In alcoholaanbod is het verschil met Polen niet groot: als we een benzinestation binnenlopen vragen we ons af of we in een slijterij terechtgekomen zijn. We lopen tegen een ceremonie met mooie muziek in een Russisch-orthodoxe kerk aan. De volgende dag, onderweg naar Tarzai, komen we tegen een grote markt tegen. Er zijn geen levensmiddelen, maar verder is ongeveer alles te koop, variërend van houtkachels en uitlaten tot tuinkabouters. We denken eindelijk het perfecte keteltje voor de keramische plaat gekocht te hebben, maar dat blijkt later tegen te vallen. Een koffiestop die we maken is voor een kerkhof. In tegenstelling tot de kerkhoven in Polen waar overal verse of nepbloemen op de graven stonden zijn hier op de meeste graven perkjes met afrikaantjes of viooltjes aangelegd. De meeste graven hebben een zerk, maar er zijn er ook die alleen met stenen afgebakend zijn. Het valt op dat veel mensen jong gestorven zijn: de levensverwachting ligt toch duidelijk lager dan in Nederland. TarzaiHet hoogtepunt van Karzai is een kasteel dat op een schiereiland gebouwd is om goed verdedigbaar te zijn. Er is een leuke tentoonstelling. Aukštaitija nationaal parkOnderweg van Vilnius naar het Aukštaitija nationaal park regent het, maar 's middags knapt het helemaal op. We lopen de mooie "botanische trail" rondom een meertje. Voor de volgende dag is 1 uur zon en 98% kans op regen voorspeld. De werkelijkheid, een strakblauwe lucht, aanvaarden we in dank. We proberen fietsen te huren, maar die zijn er alleen in het seizoen. Daarom rijden we via gravel- en zandwegen naar oude dorpjes. Het lijkt wel een openluchtmuseum. ŠiauliaiBij Šiauliai ligt een heuvel met duizenden en duizenden kruisen, een pelgrimsoord voor de Litouwers. Het is een bijzonder gezicht. We zijn heel vroeg, zodat we het rijk alleen hebben. KlaipédaKlaipėda ligt aan de kust bij een schiereiland dat een van de mooiste natuurgebieden van Litouwen is. Nadat we uit Šiauliai aangekomen zijn maken we een strandwandeling. Het is net de Noordzee. Het slechte weer dat voor gisteren was aangekondigd krijgen we nu: regen en geen straal zon Op de camping: ook vliegen houden van LandCruisers
0 Comments
GdanskWe rijden naar Gdansk, een trip van ongeveer 200 km. We zijn er aan het begin van de middag. mooie camping in het bos. We gaan met de tram naar de stad, die prachtig herbouwd is na de oorlog. Białowieża We besluiten dat we de highlights van Gdansk eigenlijk wel gezien hebben en gaan door naar het oerbos in het oosten. We realiseren ons dat het bos dat we de vorige keer gezien hebben niet het echte oerbos was. Het is een lange rit, maar het weer is prima. Leuke camping waar dag en nacht de natuurgeluiden to horen zijn. We huren fietsen en rijden prachtig door het bos dat grenst aan het beschermde gebied. Voor zondag hebben we een bezoek met gids aan het park geboekt; je mag er namelijk niet alleen in. De wandeling begint om half vijf 's ochtends. We zijn in een groep met drie fanatieke Spaanse vogelaars, een eigenaardige Engelsman en de gids die een afgestudeerd bioloog is; zo'n gezelschap krijg je als je op dit soort tijden gaat. Het is een mooie wandeling, maar het is de vraag of we veel gemist zouden hebben als we op een beschaafder moment gegaan waren. De rest van de ochtend onthaasten we. 's middags fietsen we naar de Wit-Russische grens. We hadden al gekeken of we via Wit-Rusland naar Litouwen konden gaan, maar je kunt op geen enkele manier aan de grens een visum krijgen. De grensovergang is nog een echte klassieke overgang met een slagboom die in principe dicht is: de overgang is alleen voor lokaal verkeer. De voornaamste bezigheid van de lokale grenspolitie is dan ook zichzelf bezighouden. De ondervraging van de Poolse douanier bestaat uit het informeren of we op de camping staan. Ook deelt hij ons namens de Poolse regering officieel mee dat het mooi weer is. We rijden nog op een ander punt tegen de grens aan, maar indrukwekkend is het niet: twee grenspalen met een hek ertussen. Het valt nog op dat iedereen blijkbaar mag bouwen wat hij wil. Bij twee-onder-een-kapwoningen heeft zelfs iedere kant verschillende dakpannen. De volgende dag een rustige rit van Polen naar Litouwen. De laatste keer dat we bij de Litouwse grens waren (in 1995 [gecorrigeerd]) stond er een file met een wachttijd van zeven uur, nu alleen een bord "Litouwen". Er was zelfs geen grensbeambte te zien. Waar blijft de romantiek van het naar andere landen gaan? Openluchtmuseum DüppelDe ochtend rustig op de camping, vooral de nieuw telefoon ingericht. 's middags naar het openluchtmuseum Düppel. Wel groot en mooie dingen, maar minder consistent dan het openluchtmuseum in Eindhoven. BerlijnWe gaan met de bus naar de stad. Het lijkt wel een groot museum. Overal herinneringen aan de oorlog en aan de DDR-tijd. Stukken muur, een STASI-museum, het begin van de NSDAP. We bekijken de belangrijke plekken: checkpoint Charlie (nu wel erg fake), de Brandenburger Tor, Potsdamer Platz, Reichstag, Alexanderplatz. Er is veel gedurfde architectuur, maar het geheel is sfeerloos, een beetje Amerikaans. ŻninEerst op zoek naar een campingwinkel om voor de zekerheid een camping-gaztoestel te kopen. De dieselbrander lijkt het steeds te doen als het niet te koud is (vlokkende diesel) en we externe spanning hebben (geen ontbranding door slechte accu's), maar het blijft riskant. De winkel is kleiner dan verwacht en verbouwd, dus we schieten niets op. Dan op weg naar Biskopin in Polen. Margriet is er een paar keer met een groep van het openluchtmuseum geweest voor demonstraties en wil het een keer laten zien.. Er zijn vier Biskopins in Polen; we ontdekken gelukkig op tijd dat we naar de verkeerde op weg zijn. In Polen verandert het straatbeeld meteen: rommeliger, overal reclames. Vooral op de doorgaande weg naar Wit Rusland en Litouwen zie je overal pomptations, hotels en andere voorzieningen voor vrachtverkeer. Er gaat nog steeds veel vrachtverkeer dwars door kleine plaatsjes, hoewel er een nieuwe (tol-)autoweg is. We kamperen in Znin, een klein oud plaatje. Als wifi-junks halen we onze mail en Pools voor google translate van internet hangend voor de lokale bibliotheek. Een van de grootste supermarktketens in Polen blijkt Bie(r)dronki te heten. We weten dat ze van een pilsje houden, maar dat het zo erg was… We eten "lapjes met smurrie": zo noemden we de ravioli die in veel smaken verkrijgbaar is toen we met onze kinderen in Polen waren. BiskopinBiskopin was in de ijzertijd een ommuurde nederzetting op een schiereiland die gedeeltelijk gereconstrueerd is. Margriet was er een paar keer met een festival, waarbij heel veel bezoekers komen: in een week meer dan in Eindhoven in een jaar. Nu is de sfeer heel anders. Het is ruim en ligt prachtig, maar veel is dicht en er zijn vrijwel alleen schoolklassen. Daarna naar Torun. Op de camping wordt nog druk gebouwd, hoewel het seizoen begonnen is en het al veertien dagen af had moeten zijn. We hebben weinig opties, dus zoeken een plek tussen de verbouwing. TorunDaarna naar Torun. Een heel mooi plaatsje. Net als in Gdansk en Krakow is het centrum autovrij en mooi bestraat. Samen met het prachtige weer geeft dat een prima sfeer. Dat wordt goed gedaan in Polen. We vieren het met een terrasje. De camping waar we overnacht hebben heet TRAMP; we begrijpen nu dat dat staat voor "toeristenramp". De camping heeft een volledig programma van natuur en cultuur geboden: aan een kant de grote ingaande weg naar Torun die dag en nacht voor vertier zorgt, aan de tweede kant de doorgaande spoorlijn met goederenverkeer dat ook 's nachts volop doorgaat en met machinisten die luid toeterend laten blijken hoe blij ze zijn dat ze 's nachts mogen rijden en aan de derde kant de uiterwaarden van de grote rivier die langs Torun stroomt, de Wista, met ongelofelijk veel muggen. De bouwvakkers zorgen vanaf half zeven voor een gevarieerd amusementsprogramma op de camping zelf. Ook is nog een verassing ingebouwd: de toiletten blijken 's nachts op slot ter zijn gedaan. Aan de positieve kant: het is duidelijk dat we voor e grote reis maatregelen moeten nemen om de auto beter mugdicht te maken. LienenRustige dag gehouden en wat gewandeld. 's ochtends was het zonnig, 's middags regent het. Bergen an der DummeOmdat de verwachting voor het weer 's middags slecht is maken we direct na vertrek een boswandeling. We rijden rustige weggetjes, maar als we even een afslag naar een kampeerwinkel zullen maken belanden we een uur in de file: de combinatie van een afgesloten brug en het beginnende Hemelvaarweekend. Als we er uiteinelijk zijn kunnen we de winkel niet vinden. Later op internet blijkt dat waar wij op het briefje dat we gekregen hadden huisnummer 49 gelezen hebben 4a brdoeld was. Daarna naar het grote "Treffen" van de Duitse LandCruiserclub. Ook niet te vinden! Het was al verdacht dat we nergens LandCruisers zagen rondrijden; dat zie je normaal altijd bij grote "Treffens". Tenslotte gaan we op een camping in de buurt staan Fietsen geleend vam de campingbaas en naar Salzwedel gefietst. We fietsen over de vroegere grens tussen de BRD en de DDR. De meeste huizen zijn opgeknapt, maar we zien ook nog vervallen DDR-bouw. Salzwedel is een prachtig plaatsje (een Hansestadt) met veel vakwerk. Via een andere weg willen we terug rijden. Alles kleine weggetjes lopen dood, waarschijnljk op de vroegere grens. Totaal fietsen we 42 km. Er blijkt een antwoord te zijn van de Duitse LandCruiser Club. Het weekend is wel doorgegaan, maar ze waren wat later. We besluiten om nog een keer te gaan kijken. Gross WittfeitzenWe rijden er weer een keer voorbij, maar tenslotte zien we een vlag. Er staan een stuk of tien LandCruisers, veel minder dan we verwacht hadden. Omdat het een heel mooie plek in het bos is en er toch wel een paar interessante auto's bij lijken te staan besluiten we een dag te blijven. Er is geen programma en bijna iedereen zit voor zijn eigen auto of tent. Dan is de Nederlandse LandCruiser Club toch heel wat actiever. We maken een mooie wandeling door het bos. 's avonds blijkt er wel een gezamenlijk kampvuur te zijn. Daar komen nog wel mooie verhalen los, vooral van een paar dat al een keer of twintig naar Algerije, Libië, Mauretanië en Mali geweest is. Een video van de greenlane vind je hier. VeyrignacWe maken een mooie trip door afwisselend landschap. 's nachts heeft het geregend, maar overdag is het mooi. 's avonds "hog roast": varkensvlees dat aan een spit boven een houtvuur gebraden wodt. De vrouwen hebben zich echt uitgesloofd om er iets moois van te maken door allerlei gerechten te maken. De Engelse keuken is duidelijk te herkennen, maar het is lekker en gezellig. Vrijdag, de laatste dag wordt de moeilijkste met voor het eerst diepe modder. 's ochtends is goed te doen, maar 's middags volgt de vuurproef als we door een terrein moeten waar heel grote voertuigen gehakte bomen hebben afgevoerd en waar diepe modderkuilen ontstaan zijn. Het blijkt allemaal mee te vallen: het is wel diep, maar de ondergrond is hard, zodat er toch met matige snelheid door te komen is. Niemand komt vast te zitten en de lieren en sleepkabels komen er niet aan te pas. De grote schrij komt op de terugweg: opeens gaan er vijf waarschuwingslampjes branden. De auto lijkt nog normaal te rijden en we gaan dus oorzichtig verder naar het kamp. Gelukkig zijn er experts in de buurt: een van de deelnemers heeft zijn 38 jaar oude Toyota zelf gerestaureerd en ook een van de gidsen heeft duidelujk eerder een open motorkap gezien. De oorzaak is al snel duidelijk: de dynamo laadt niet bij. Juist als we een afspraak met een door een Nederlander gerunde Franse garage gemaakt hebben en ons mentaal voorbereiden op een extra week Frankrijk in afwachting van onderdelen suggereert Richard, de gids, om als laatste poging de dynamo terwijl de motor loopt met de hogedrukspuit schoon te spuiten, om eventuele resten van het modderbad te verwijderen. Het werkt! De lampjes gaan uit en de motor auto gedraagt zich normaal. Na deze toestanden zijn we nog tweeuur bezig om de auto weer naar normale reisstand terug te bouwen: boeklon eraf, 27 MHz opruimen, zonnepaneelafdekkin eraf, reserveband en tonnetje terug. Tenslotte gaan we nog een keer samen met de groep eten. Diefstal op de terugreisWe zijn om acht uur weg, als eerste van de groep en gaan via de autoroute terug. De auto heeft altijd al getrild bij een kilometer of tachtig, maar nu is het veel erger dan anders. Bij de eerste stop eens goed naar de wielen gekeken: er zit een grote klodder modder aan het rechter voorwiel; helpt vast niet bij de balans. Schoongemaakt en daarna blijkt de auto zich normaal te gedragen. We hebben ook gezien dat dit wiel helemaal geen balanceergewichten heeft. Binnenkort eens langs de KwikFit, misschien is dan het "normale" trillen ook over. We hebben besloten langs huis te rijden om de Camping-gaz-tank op te halen, omdat weer problemen met de kookplaat gehad hebben en een back-up willen. Als we weer in willen stappen na een laatste koffiestop op een parkeerplaats vlak boven Parijs blijkt dat de telefoon van Jan en de tas van Margriet zijn gestolen. We hebben de auto steeds in het zicht gehad, maar niet op slot gedaan. Dom, dom, dom… Onder andere twee telefoons, een fototoestel en waardepapieren weg. We proberen alles te laten blokkeren. Voor een telefoon en de bankpassen gaat dat vlot, ondanks het feit dat we geen telefoon meer hebben om te bellen. T-Mobile is een ramp. Site werkt niet goed, niet bereikbaar, etc. Uiteindelijk zal pas maandag alles afgehandeld zijn. Youp van 't Hek moet maar weer eens in actie komen. We besluiten om aan ons oorspronkelijke plan vast te houden en toch maandag direct door te gaan naar Duitsland. Met oude spullen en één nieuw aangeschafte telefoon met prepaid abonnement kunnen we toch op pad. Wanneer de vervangers van telefoonkaarten en bankpassen binnen zijn laten we die wel opsturen. We doen het schoonmaken van de auto nog eens grondig over; kost een halve middag. LienenIn Lienen voert Innovation Campers alle afgesproken reparaties uit. Het blijkt vlotter te gaan dan gedacht: aan het einde van de middag is alles klaar.
VertrekWoensdag gaan we weg. Zonnige dag om te vertrekken. Je hoeft niet ver te gaan om interessante weggebruikers tegen te komen: op de eerste parkeerplaats zien we een MAN-auto, helemaal opgetuigd als expeditie auto. Er zit een Belgisch paar in dat net vertrokken is voor een reis van 2 a 3 jaar rondom Afrika. Ze kennen Rob en Nettie van de LandCruiser club. Het is echt een klein wereldje… Guédelon: kasteel in aanbouwHet is donderdag prachtig weer. We rijden kleine wegen door een land vol bloesem. We bezoeken Guédelon. Het is een project waarbij een dertiende-eeuws kasteel gebouwd wordt volgens de methodes zoals ze in die tijd gebruikt werden. Alleen de veiligheidsmaatregelen (steigers, helmen, etc.) zijn modern. Alle ambachten die nodig zijn voor de onderdelen worden getoond. Het is een drukte waar het Historisch Openluchtmuseum Eindhoven alleen maar van kan dromen. We eindigen op een fantastische plek aan een meer. We zien de weersvoorspelling en schrikken… Vrijdag rijden we verder over kleine wegen. De tocht is mooi, maar we rijden de hele dag in de regen. De hele dag sneeuw :-(Ze hebben voor zaterdag vier uur zon beloofd; de werkelijkheid is de hele dag sneeuw. De interessante plaatsjes Marat, Besse en St. Flour op de route bekijken we snel; het is veel te koud om er lang rond te hangen. De tocht is mooi, maar mistig. Een pas die de willen nemen blijkt dicht te zijn, waardoor we direct al off-road belanden. Als we in de gids naar een camping gaan zoeken blijkt alles in de buurt gesloten. Zelfs campings die volgens het boek al open moeten zijn ,zijn nog net een paar dagen dicht. De dichtstbijzijnde die we kunnen nemen is 110 km verderop. Als we rijden komen we langs een camping bij Salers, de eerste plaats die we hadden willen bezoeken op de resterdende rit. Hij is open! Aankomst in "base camp"Zondagochtend ijs binnen op de ramen van de camper. Het is half bewolkt, maar wel droog. We bekijken Salers, een mooi plaatsje in zondagsrust. Door een prachtig landschap komen we lager en zien dat de lente al verder is. We bekijken ook Mortel en zijn rond een uur of drie in Veyrignac in de Dordogne, onze bestemming voor de komende week. We maken kennis met Marc. Hij is de organisator van de 4x4 "greenlane" van de komende week. Een ras Engelsman met (natuurlijk) een LandRover met rechts stuur, die zich op een mooie plek in Frankrijk gevestigd heeft en daar nieuwe activiteiten gestart is. Hij doet dit waarschijnlijk voor het eerst, want hij heeft steeds landkaarten nodig en rijdt regelmatig verkeerd. Het kampement is op een prima plek, maar het sanitair is beperkt: een oude caravan met "douche"/chemisch toilet. We prepareren de auto voor de off-road-ritten die voor de komende week gepland staan: we beplakken de zijkanten met boeklon tegen het krassen door struiken, dekken de zonnepanelen af, installeren onze 27 MHz receiver/transmitter en maken "het bordes" los. De groep waarmee de komende week zullen optrekken is heel gezellig. Het is spannend wat ons te wachten staat. Helaas hapert de kookplaat weer een keer, hoewel het nu zeker niet zo koud is dat de dieseltemperatuur een probleem kan zijn. GreenlanenWe "greenlanden" 's maandags de hele dag: met twee groepen 4x4's over onverharde paden. Het is op zich niet zo ons soort vermaak (dit soort omgeving is meer om te wandelen dan om met een grote auto doorheen te rijden), maar het is wel een nuttige oefening en daar was het om begonnen. Het heeft lang niet geregend en daardoor zijn de paden droog. Dat maakt het rijden gemakkelijk, maar ook een bettje saai. Het blijft wel zaak goed op de bomen te letten, want soms is het smal. Na bezoek aan de supermarkt aan het einde van de dag verdwalen we hopeloos: onze OSM (open streetmaps) navigatie kent allerlei wegen in de omgeving niet en probeert ons via niet bestaande paden te sturen. Het hebben de hele dag Google MyTracks mee laten lopen, dus we weten waar we begonnen zijn maar ook die heeft moeite om te vertellen waar we zijn. Dat wordt dus nog herziening van de navigatiesoftware. Het heeft de halve nacht van maandag op dinsdag gegoten. Daarom 's ochtends eerst Domme en wat plaatsen in de omgeving bekeken. Het is een mooi gebied, waar we nog nooit geweest waren. 's midags gaan we wel off-road. De route is moeilijker dan de eerste dag en door de modder beslist uitdagender, hoewel lier en sleepkabel nog niet nodig zijn. De paden zijn soms erg smal en helaas rijden we er daarom een achterlichtje af. We herinneren ons nu dat we door ervaringsdeskundigen gewaarschuwd waren dat dit het meest kwetsbare onderdeel zou zijn. 's avonds eten we met een deel van de groep in een restaurant in de buurt: lekker en gezellig. Het weer is 's woensdags prachtig. We maken een mooie tocht met veel uitzichten met Richard, een andere leider, die de lokale wegen duidelijk beter kent dan Marc. Het laatste deel van de trip is het interessantst: we doen onze eerste doorwading (niet meer dan een centimeter of veertig) en gaan over smalle paadjes. 's avonds gezellig me e groep bij het vuur. |
NieuwsbriefWanneer het internet te langzaam is of gecensureerd wordt kunnen we soms onze site niet bijwerken. We publiceren dan een nieuwsbrief. Meld je aan voor updateberichten om hem te ontvangen.
BlogBlog van onze reizen. Selecteer "Trip ..." in categoriën hieronder om een specifieke reis te kiezen en "Land..." voor een bepaald land.
Categorieën
All
Archief
January 2020
|