Naar het einde van de wereld (1603)

Buenos Aires, adiós

Na de cursus Spaans zijn we nog een paar dagen in Buenos Aires. We maken de street art tour, een wandeling van ongeveer drie uur langs el selectie van de muurschilderingen die je overal in buenos Aires vindt. In Buenos Aires is alleen toestemming van de muureigenaar nodig om street art te mogen maken en er is door de politieke historie een cultuur ontstaan waar dat vaak gebeurt.  De laatste dag gaan we naar Tigre, aan het begin  van de Rio de la Plata delta, ongeveer een uur met de trein; wel weer eens fijn om even de stad uit te zijn (video). "Echt leven" zien we weinig tijdens de rondvaart die we maken: het zijn vooral weekend- en vakantiehuizen. We zijn blij dat we eindelijk verder kunnen, maar neemt vooral Jan toch met een beetje pijn in het hart afscheid van Buenos Aires. Na meer dan drie weken zijn we ons er helemaal thuis gaan voelen en lijkt het of we er gewoond hebben.

We steken met de boot over naar Colonia de Sacramento in Uruguay. Colonia was de eerste nederzetting van de Portugezen in Zuid Amerika en staat nu op de UNESCO werelderfgoedlijst. Het is een leuk plaatsje met een mooi oud centrum. We overnachten in een AirBnB en gaan de volgende dag met de bus van Colonia terug naar Montevideo waar we weer hartelijk worden ontvangen door Lílian.

Carnaval

Doordat Dappere Dodo de vrijdag voor het carnavalsweekend aankomt moet we twee dagen extra wachten. Voordeel is wel dat we het carnaval in Montevideo kunnen meemaken; het is een van de plekken waar dat het uitbundigst gevierd wordt. Het bestaat uit twee delen: veertig dagen voorstellingen in een groot theater en twee dagen mallejas (optochten). De voorstellingen gaan over lokale situaties in snel Spaans en zijn dus voor ons niet weggelegd. De optocht op de eerste avond lijkt veel op het feest van vorige maand. Het is jammer voor de foto's dat het pas 's avonds begint, maar begrijpelijk gezien de temperatuur. De tweede avond is de finale. Er staan rijen bankjes waarvoor van te voren een kaartje gekocht had moeten worden. We gaan op een willekeurige vrije plek zitten en hebben geluk: we zitten er twee uur voor de rechthebbenden komen opdagen. Het is een kleurrijke vertoning waarbij alle groepen hetzelfde patroon volgen: mannen die met grote vlaggen zwaaien, dansende vrouwen met prachtige, soms weinig verhullende kostuums, enkele oudere paren en een groep drummers. Iedere wijk heeft zijn eigen groep. De optocht is nog in volle gang als we tegen twaalven gaan we naar huis gaan, maar we hebben weer geluk: vijf minuten nadat we binnen zijn gaat het gieten en blijkt de rest van de optocht te worden afgelast. Die wordt de volgende avond ingehaald, zodat we niet alleen een extra voorstelling krijgen, maar ook zonder problemen een zitplaats op de eerste rij vinden (video).

Eén middag gaan we op zoek naar Yasha en Jürgen, een Australisch/Duits paar dat al heel lang in Zuid Amerika rondreist en nu in Montevideo staat. Het valt op in Montevideo dat op zoveel plekken krediet wordt aangeboden, niet alleen op grotere produkten, maar ook door allerlei kantoortjes en dat werkelijk woekerrentes gevraagd worden: 6000 peros terug te betalen in 12 termijnen van 620 pesos. Dat komt op zo'n procent of 40; er is dan wel veel inflatie, maar toch… We kunnen verder weinig doen dan wachten, Spaans leren en een keer een markt bezoeken (video). We zien later hetzelfde in Argentinië: in de supermarkt wordt gevraagd of je de boodschappen in termijnen wilt betalen.

Eindelijk, Dappere Dodo terug

We hebben al het papierwerk dat voor aankomst van Dappere Dodo gedaan kon worden gedaan en al verlekkerd naar de boot staan kijken, maar op de woensdag na carnaval gaat het echt gebeuren; we zouden donderdagmiddag weg moeten kunnen. Met Eduardo, onze clearing agent gaan we een stuk of vijf dollarhongerige loketten en nog wat andere onduidelijke kantoortjes af. Even dreigt nog vertraging door de zoveelste fout van de Namibische shipping agent, maar Eduardo die iedereen kent lost dit op. Er zijn mensen die proberen hun auto zonder clearing agent het land in te krijgen, maar we zijn blij dat we een agent hebben. Bijna drie maanden nadat we Dappere Dodo in Walvisbaai de container inreden rijden we in Montevideo het haventerrein af. We kunnen eindelijk weer eens buiten overnachten in plaats van in een huis in de stad. We rijden naar Paraisa Suiza, een goede camping om een trip te beginnen en te eindigen, maar het is wel een beetje een incrowd van Duitse bejaarden waar we ons niet helemaal thuis voelen.
hoewel onze eigen plek weer veel goed maakt. We zijn de hele dag om de auto weer klaar te maken voor langere afstanden, kleding te luchten en te wassen en alles wat we hebben meegenomen een plekje te geven. Voor de onvoorziene maand in Buenos Aires hebben we extra kleren moeten meenemen en die moeten nu  allemaal weer een plekje krijgen. Ook rijden we 75 km heen en weer naar een behoorlijke supermarkt. Wat dat betreft verschilt het niet zoveel van Namibië. We willen graag snel verder en besluiten daarom niet direct alle uit Nederland meegenomen spullen in te bouwen.

Het belangrijkste dat we eerst moeten regelen is gas: we mochten geen volle tanks op de boot meenemen en ieder land in Zuid Amerika heeft een ander systeem. Ondanks de collectie verloopnippels die we in Nederland gekocht hebben is het vlot kopen van gas dus niet vanzelfsprekend. We gaan achter gas aan bij een distributiecentrum, maar dat is in het weekend dicht, dus we gokken er maar op dat het in Argentinië lukt. Vanaf Colonia varen we terug naar Buenos Aires en belanden bij een camping 70 km van de stad. Volgens iOverlander, de bijbel voor zuidamerikareizigers, is er in Buenos Aires een winkeltje aan huis dat gas verkoopt. Het treft: het winkeltje is op zondagochtend open en kan zonder problemen onze Zuidafrikaanse tanks vullen. Dit betekent dat we nu eindelijk echt op weg kunnen.

3000 kilometer pampa

We beginnen aan de 3000 km naar Ushaia in Patagonië. De eerste echte etappe is de pampa van de verhalen: kaarsrechte wegen langs eindeloze velden met hoog gras met héél veel grazende koeien, af en toe afgewisseld door een veld met zonnebloemen. We rijden verder naar een camping die een combinatie van kerk, museum, hotel, dagrecreatiestrand en museum is, heel apart. De weg vervolgt als een eindeloos recht traject met alleen pampa en nauwelijks mensen, een soort woestijnrit, maar dan in het groen; kaarsrechte wegen, zodat je 's ochtends kunt zien waar je 's avonds kampeert. Op een omweg die we maken hebben we weer eens gravel, soms door diepe plassen. Voor de eerste keer sinds we met Dappere Dodo op reis zijn gebruiken we de DiffLock. Het karakteristieke Patagonië kenmerkt zich door vooral lage struiken, nauwelijks bomen, leegte en een voortdurende harde wind. Nu is het zomer en schijnt de zon lekker, maar hoe is het in de winter? Wanneer we een keer koffie willen gaan drinken waait het zo hard dat een van de portieren met een klap open slaat en daarna niet meer open wil omdat de scharnieren ontzet zijn. Gelukkig lost een garage het probleem met een prop textiel en een schroevendraaier binnen tien minuten op.

Argentijnen kamperen graag en niet allemaal met een caravan of camper, maar nog gewoon met een tent. Onder de campers zie ze wel hebben zijn heel bijzonder old-timer-exemplaren. Aan het einde van de eerste dag is het nog even schrikken: we pikken op de camping met Dappere Dodo een draad mee die boven de grond naar een lantarenpaal gaat die zo verroest is dat niet de draad breekt, maar de bovenkant van de lantarenpaal die tegen Dappere Dodo aan slingert. Gelukkig hebben we geen schade.  Voor het eerst sinds heel lang kamperen we weer eens wild, op een mooie plek aan zee.

Hoewel we in verband met de naderende winter niet teveel tijd willen verliezen kunnen we toch nog wat sightseeën. We maken een wandeling in Sierra de la Ventana, een steile klimpartij door een beek, we zien een van de grootste zeeleeuwenkolonies ter wereld in Punta Bermeja en gaan op zoek naar een grote papegaaienkolonie. We bezoeken Península Valdés, een UNESCO world heritage site, beroemd om zijn dierenkolonies (video). We zijn niet op de goede tijd voor walvissen, maar we zien wel zeeleeuwen, zeeolifanten en pinguïns. De zeeolifanten zijn bijzondere dieren: ze kunnen wel een kilometer diep duiken en anderhalf uur onder water blijken; een volwassen exemplaar weegt tweeduizend kilo.