Een video van de greenlane vind je hier.

We maken een mooie trip door afwisselend landschap. 's nachts heeft het geregend, maar overdag is het mooi. 's avonds "hog roast": varkensvlees dat aan een spit boven een houtvuur gebraden wodt. De vrouwen hebben zich echt uitgesloofd om er iets moois van te maken door allerlei gerechten te maken. De Engelse keuken is duidelijk te herkennen, maar het is lekker en gezellig.

Vrijdag, de laatste dag wordt de moeilijkste met voor het eerst diepe modder. 's ochtends is goed te doen, maar 's middags volgt de vuurproef als we door een terrein moeten waar heel grote voertuigen gehakte bomen hebben afgevoerd en waar diepe modderkuilen ontstaan zijn. Het blijkt allemaal mee te vallen: het is wel diep, maar de ondergrond is hard, zodat er toch met matige snelheid door te komen is. Niemand komt vast te zitten en de lieren en sleepkabels komen er niet aan te pas. De grote schrij komt op de terugweg: opeens gaan er vijf waarschuwingslampjes branden. De auto lijkt nog normaal te rijden en we gaan dus oorzichtig verder naar het kamp. Gelukkig zijn er experts in de buurt: een van de deelnemers heeft zijn 38 jaar oude Toyota zelf gerestaureerd en ook een van de gidsen heeft duidelujk eerder een open motorkap gezien. De oorzaak is al snel duidelijk: de dynamo laadt niet bij. Juist als we een afspraak met een door een Nederlander gerunde Franse garage gemaakt hebben en ons mentaal voorbereiden op een extra week Frankrijk in afwachting van onderdelen suggereert Richard, de gids, om als laatste poging de dynamo terwijl de motor loopt met de hogedrukspuit schoon te spuiten, om eventuele resten van het modderbad te verwijderen. Het werkt! De lampjes gaan uit en de motor auto gedraagt zich normaal. Na deze toestanden zijn we nog tweeuur bezig om de auto weer naar normale reisstand terug te bouwen: boeklon eraf,  27 MHz opruimen, zonnepaneelafdekkin eraf, reserveband en tonnetje terug. Tenslotte gaan we nog een keer samen met de groep eten.

We zijn om acht uur weg, als eerste van de groep en gaan via de autoroute terug. De auto heeft altijd al getrild bij een kilometer of tachtig, maar nu is het veel erger dan anders. Bij de eerste stop eens goed naar de wielen gekeken: er zit een grote klodder modder aan het rechter voorwiel; helpt vast niet bij de balans. Schoongemaakt en daarna blijkt de auto zich normaal te gedragen. We hebben ook gezien dat dit wiel helemaal geen balanceergewichten heeft. Binnenkort eens langs de KwikFit, misschien is dan het "normale" trillen ook over. We hebben besloten langs huis te rijden om de Camping-gaz-tank op te halen, omdat weer  problemen met de kookplaat gehad hebben en een back-up willen. Als we weer in willen stappen na een laatste koffiestop op een parkeerplaats vlak boven Parijs blijkt dat de telefoon van Jan en de tas van Margriet zijn gestolen. We hebben de auto steeds in het zicht gehad, maar niet op slot gedaan. Dom, dom, dom… Onder andere twee telefoons, een fototoestel en waardepapieren weg. We proberen alles te laten blokkeren. Voor een telefoon en de bankpassen gaat dat vlot, ondanks het feit dat we geen telefoon meer hebben om te bellen. T-Mobile is een ramp. Site werkt niet goed, niet bereikbaar, etc. Uiteindelijk zal pas maandag alles afgehandeld zijn. Youp van 't Hek moet maar weer eens in actie komen.
We besluiten om aan ons oorspronkelijke plan vast te houden en toch maandag direct door te gaan naar Duitsland. Met oude spullen en één nieuw aangeschafte telefoon met prepaid abonnement kunnen we toch op pad. Wanneer de vervangers van telefoonkaarten en bankpassen binnen zijn laten we die wel opsturen. We doen het schoonmaken van de auto nog eens grondig over; kost een halve middag.

In Lienen voert Innovation Campers alle afgesproken reparaties uit. Het blijkt vlotter te gaan dan gedacht: aan het einde van de middag is alles klaar.

Woensdag gaan we weg. Zonnige dag om te vertrekken. Je hoeft niet ver te gaan om interessante weggebruikers tegen te komen: op de eerste parkeerplaats zien we een MAN-auto, helemaal opgetuigd als expeditie auto. Er zit een Belgisch paar in dat net vertrokken is voor een reis van 2 a 3 jaar rondom Afrika. Ze kennen Rob en Nettie van de LandCruiser club. Het is echt een klein wereldje…

Het is donderdag prachtig weer. We rijden kleine wegen door een land vol bloesem. We bezoeken Guédelon. Het is een project waarbij een dertiende-eeuws kasteel gebouwd wordt volgens de methodes zoals ze in die tijd gebruikt werden. Alleen de veiligheidsmaatregelen (steigers, helmen, etc.) zijn modern. Alle ambachten die nodig zijn voor de onderdelen worden getoond. Het is een drukte waar het Historisch Openluchtmuseum Eindhoven alleen maar van kan dromen. We eindigen op een fantastische plek aan een meer. We zien de weersvoorspelling en schrikken…

Vrijdag rijden we verder over kleine wegen. De tocht is mooi, maar we rijden de hele dag in de regen.

Ze hebben voor zaterdag vier uur zon beloofd; de werkelijkheid is de hele dag sneeuw. De interessante plaatsjes Marat, Besse en St. Flour op de route bekijken we snel; het is veel te koud om er lang rond te hangen. De tocht is mooi, maar mistig. Een pas die de willen nemen blijkt dicht te zijn, waardoor we direct al off-road belanden. Als we in de gids naar een camping gaan zoeken blijkt alles in de buurt gesloten. Zelfs campings die volgens het boek al open moeten zijn ,zijn nog net een paar dagen dicht. De dichtstbijzijnde die we kunnen nemen is 110 km verderop. Als we rijden komen we langs een camping bij Salers, de eerste plaats die we hadden willen bezoeken op de resterdende rit. Hij is open!

Zondagochtend ijs binnen op de ramen van de camper. Het is half bewolkt, maar wel droog. We bekijken Salers, een mooi plaatsje in zondagsrust. Door een prachtig landschap komen we lager en zien dat de lente al verder is. We bekijken ook Mortel en zijn rond een uur of drie in Veyrignac in de Dordogne, onze bestemming voor de komende week. 

We maken kennis met Marc. Hij is de organisator van de 4x4 "greenlane" van de komende week. Een ras Engelsman met (natuurlijk) een LandRover met rechts stuur, die zich op een mooie plek in Frankrijk gevestigd heeft en daar nieuwe activiteiten gestart is. Hij doet dit waarschijnlijk voor het eerst, want hij heeft steeds landkaarten nodig en rijdt regelmatig verkeerd. Het kampement is op een prima plek, maar het sanitair is beperkt: een oude caravan met "douche"/chemisch toilet. We prepareren de auto voor de off-road-ritten die voor de komende week gepland staan: we beplakken de zijkanten met boeklon tegen het krassen door struiken, dekken de zonnepanelen af, installeren onze 27 MHz receiver/transmitter en maken "het bordes" los. De groep waarmee de komende week zullen optrekken is heel gezellig. Het is spannend wat ons te wachten staat. Helaas hapert de kookplaat weer een keer, hoewel het nu zeker niet zo koud is dat de dieseltemperatuur een probleem kan zijn.

We "greenlanden" 's maandags de hele dag: met twee groepen 4x4's over onverharde paden. Het is op zich niet zo ons soort vermaak (dit soort omgeving is meer om te wandelen dan om met een grote auto doorheen te rijden), maar het is wel een nuttige oefening en daar was het om begonnen. Het heeft lang niet geregend en daardoor zijn de paden droog. Dat maakt het rijden gemakkelijk, maar ook een bettje saai. Het blijft wel zaak goed op de bomen te letten, want soms is het smal. Na bezoek aan de supermarkt aan het einde van de dag verdwalen we hopeloos: onze OSM (open streetmaps) navigatie kent allerlei wegen in de omgeving niet en probeert ons via niet bestaande paden te sturen. Het hebben de hele dag Google MyTracks mee laten lopen, dus we weten waar we begonnen zijn maar ook die heeft moeite om te vertellen waar we zijn. Dat wordt dus nog herziening van de navigatiesoftware.

Het heeft de halve nacht van maandag op dinsdag gegoten. Daarom 's ochtends eerst Domme en wat plaatsen in de omgeving bekeken. Het is een mooi gebied, waar we nog nooit geweest waren. 's midags gaan we wel off-road. De route is moeilijker dan de eerste dag en door de modder beslist uitdagender, hoewel lier en sleepkabel nog niet nodig zijn. De paden zijn soms erg smal en helaas rijden we er daarom een achterlichtje af. We herinneren ons nu dat we door ervaringsdeskundigen gewaarschuwd waren dat dit het meest kwetsbare onderdeel zou zijn. 's avonds eten we met een deel van de groep in een restaurant in de buurt: lekker en gezellig.

Het weer is 's woensdags prachtig. We maken een mooie tocht met veel uitzichten met Richard, een andere leider, die de lokale wegen duidelijk beter kent dan Marc. Het laatste deel van de trip is het interessantst: we doen onze eerste doorwading (niet meer dan een centimeter of veertig) en gaan over smalle paadjes. 's avonds gezellig me e groep bij het vuur.

Voordat we echt op de terugweg gaan bekijken we Peniscola, een leuk oud plaatsje met een mooie burcht. We genieten vooral van de zon, want we horen van iedereen dat het weer in Nederland weer slecht is. Daarna op pad. Het eerste stuk geen peaje, maar na lunch aan zee (de allerlaatste keer zon) gaan we toch kilometers maken. Bij Barcelona slaat het weer om: om kwart over vier drinken we nog koffie in de zon, om kwart over vijf rijden we door de sneeuw. We eindigen net over de Franse grens.

's avonds hebben we nog even internet bekeken. We zien berichten dat mensen al acht uur vaststaan in de sneeuw tussen Parijs en Lille en dat er 2500 auto's vastzitten. We proberen te achterhalen wat dat voor ons betekent. We hadden al besloten om via de oostkant van Frankrijk te gaan. Daar lijkt het probleem kleiner. We kiezen voor de zekerheid wel voor de peage in plaats van voor de route door het Centraal Massief die we eerst op het oog hadden. Hoewel er wel sneeuw ligt blijft het de hele dag droog. We komen zonder oponthoud tot Langres. We eindigen op een camping die zo nieuw is dat er wel elektriciteit is, maar douches en toiletten nog aangelegd worden. Ze laten ons wel € 10 betalen. We overwegen nog even op te stappen omdat we ons afgezet voelen, maar besluiten dat dat te veel moeite is.

's ochtend werkt het kooktoestel niet meer. Gelukkig hebben we nog campinggas en is het de laatste dag, anders was het erg vervelend geweest. We denken dat hij schoongemaakt moet worden, maar dat is waarschijnlijk geen triviale operatie. We rijden snel door naar huis.

Onze eerste langere trip plannen we naar zuid Europa en Marokko. Prima doel voor begin februari. We lezen dat het in de Algarve en in Marokko 20 graden is, terwijl het bij ons regent en sneeuwt. We besluiten om in het kader van het onthaasten geen tolwegen te nemen omdat we toch niet harder dan 85 a 90 km/uur rijden om het dieselverbruik nog een beetje binnen de perken te houden. We komen tot Troyes, ongeveer 350 km van huis. Dat zijn wel andere afstanden dan we gewend zijn met een personenauto, maar we hebben de tijd. We gaan morgen wel meteen verder. Het grootste deel van de dag regent het en het is in elk geval veel kouder dan we prettig vinden.

We krijgen alle soorten neerslag: regen, sneeuw en hagel. Hoewel we door veel leuke plaatsjes komen rijden we verder, omdat het weer te slecht is. We eindigen in een heel klein plaatsje in de buurt van Angouleme , vlakbij Bordeaux. Helaas zijn alle campings dicht  in dit gebied, dus het wordt voor het eerst en camperplaats. Hoewel de beloofde stroom er niet is houdt de kachel het de hele avond vol. Gelukkig maar, want het plaatsje is zo klein dat er zelfs geen cafe is. We hebben toilet aan boord en faciliteiten om buiten te douchen. Die laatste gebruiken we nog maar ven niet.

We zijn vroeg op pad en kiezen in verband met het weer toch maar voor de tolweg. Kronkelwegen in de sneeuw in de Pyreneeën lijken ons een minder succes. In Spanje belanden we in een sneeuwstorm en eindigen inde buurt van Burgos op 1000 m hoogte. Het wordt overnachten in de sneeuw. We hebben weer geen electriciteit. We hebben een kabel met eurostekker, in Spanje worden overal gewone 220V stekker gebruikt. Hopen maar dat de kachel het blijft doen in deze kou. De schrik slaat ons om het hart als hij afslaat met een foutmelding. Het blijkt oververhitting te zijn. Met voorzichtig opstarten krijgen we hem weer aan de gang.

We worden wakker in de sneeuw. Gelukkig niet al te veel last van de kou gehad. Op weg richting Salamanca. Na een half uurtje rijden klaart de lucht helemaal op: het wordt vrijwel strak blauw. Hoera. Op de camping kunnen we zelfs buiten lunchen. Spullen drogen, electriciteit in orde maken, boodschappen doen.