Dappere Dodo logeert bij de politie (B1606)

Houten Kerkjes

Castro  op het eiland Chiloé is een van de oudste plaatsen van Chili. Het meest opvallend zijn de in felle kleuren geschilderde houten huizen op palen aan de baai. Ze zijn zo geconstrueerd om aan de ene kant de weg op te kunnen stappen en aan de andere kant in de boot. Aan het centrale plein staat een van de kerken van het eiland die op de UNESCO-lijst staan, geschilderd in felgeel met paarse torens. We maken een rustig tochtje over Chiloé en het kleinere Isla Quinchao. Het is authentiek Chili met dorpjes met houten kerkjes, felgeschilderde huizen en visserhaventjes met bootjes, ook in felle kleuren en vissers die hun netten repareren. In Achao, een klein plaatsje, kunnen we ook het mooi gemaakte houten kerkinterieur bekijken. Chepu aan de kust is een gebied dat tijdens de tsunami van 1960 (de zwaarste gemeten aardbeving ooit) gedeelteijk ondergelopen is en daardoor een prima plek is voor watervogels, er zouden meer dan honderd soorten moeten zitten. We wandelen over een duin naar het strand en zien wel watervogels, maar niets nieuws. Het bevestigt weer dat de variatie van fauna heel veel kleiner is dan in Afrika.

Terwijl Dappere Dodo in Puerto Montt een tienduizendkilometerbeurt krijgt gaan we er naar de vismarkt (video). Het is leuk, maar wel veel meer toeristisch dan in Valdivía. De beurt kost uiteindelijk de hele dag. We merken dat we niet meer in LandCruiserland zijn: zelfs elementaire onderdelen als olie- en brandstoffilters zijn niet op voorraad.

Ongepland naar Nederland

Onderweg naar Castro kregen we bericht dat de gezondheid van Jan's vader hard achteruit gaat en begonnen we plannen te maken voor een urgente terugreis. Gelukkig zitten we in redelijk geciviliseerd gebied wat betreft communicatie en vervoer. Omdat we ons toch wat onrustig voelden besloten we niet langer op Chiloé te blijven, maar snel weer richting het vaste land te gaan. We liepen in Puerto Montt even bij de douane langs om te verifiëren of we zonder problemen het land uit zouden kunnen en Dappere Dodo zouden kunnen achterlaten; dat zou geen probleem zijn. 

Wanneer we onderweg naar Santiago in de buurt van Temuco beginnen uit te kijken naar een overnachtingsplek worden we gebeld dat Jan's vader op korte termijn zal overlijden en later op de avond dat hij overleden is.  We zetten de terugreis naar Nederland in gang en informeren bij de politie naar een veilige parkeerplaats voor Dappere Dodo. Er wordt moeilijk gekeken en een hogere rang bij gehaald en tenslotte de commandant van het politiebureau. Die heeft begrip voor ons probleem en staat toe dat we Dappere Dodo stallen op het parkeerterrein bij het politiebureau. Door SOS International wordt snel een vlucht geboekt waarbij we zelfs nog inspraak hebben in de maatschappij waarmee we vliegen. Chili verlaten gaat probleemloos en binnen anderhalve dag na de telefoontjes van onze kinderen  staan we op Schiphol. Alle lof voor onze Ohra doorlopende reisverzekering en SOS-International voor de snelle en soepele afhandeling. Zelfs de gemaakte extra kosten blijken binnen een paar dagen nadat we de claim hebben ingediend op onze rekening te staan.

De datum van de terugreis is flexibel, zodat Margriet zelfs van de gelegenheid gebruik kan maken om een nieuwe kroon te laten plaatsen. Na tweeëneenhalve week in Nederland vliegen we weer terug naar Chili. Dappere Dodo staat nog precies zo op het politiebureau als we hem hebben achtergelaten. We nemen hem mee onder achterlating van veel dank en twee dozen chocolade. We hebben in Temuco geen camping gevonden, daarom kamperen we weer in het park waar we ook stonden de laatste nacht voor we vertrokken. Toen ging dat prima, maar deze keer loopt het slechter af: een bewaker komt ons vertellen dat we niet in het park mogen kamperen en als we na een slapeloze nacht in het vliegtuig niet direct aanstalten maken om te vertrekken komt hij terug met de politie. Hij biedt wel aan ons naar een geschikt alternatief in de buurt te brengen en dat accepteren we dan maar. We slapen uitstekend in een rustige straat net buiten het park.

We gaan de volgende dag  eerst op zoek naar een camping om in elk geval te kunnen douchen, maar dat valt nog niet mee; de campings op Open Streetmap blijken allemaal dagcampings te zijn. We besluiten om dan maar het etnografische museum, de belangrijkste bezienswaardigheid van Temco te gaan bekijken en daarna door te rijden naar een plek honderd kilometer noordelijker waar veel campings zijn.  Als we parkeren bij het museum blijken we tegenover een hostel met een grote tuin te staan dat aan alle kampeereisen voldoet; we kunnen er kamperen. Het museum geeft een mooi overzicht van de Mapuche, de oorspronkelijke bevolking van de regio en de enige autochtone bevolkingsgroep van Chili die zich onder de Spanjaarden heeft weten te handhaven (video). Temuco is ook tot nu toe de enige plaats in Chili waar we veel indiaanse gezichten zien. De doorwaakte nacht in het vliegtuig helpt overigens niet echt om in de sfeervol verlichte ruimte van het museum klaarwakker te blijven. 

Steden en Markten

We wandelen in Temuco naar de Mercado Municipal en de Mercado Libre, twee grote en bekende markten. De eerste is gesloten, het lijkt op brand; het moet een mooi gebouw geweest zijn. De tweede heet een van de grootste van Chili in zijn soort te zijn, met vooral levensmiddelen. Het vervolgens bezochte spoorwegmuseum was de plek waar in de tijd van de stoomlocomotief kolen en water werden aangevuld en reparaties werden uitgevoerd. Er zijn een draaischijf en een vulinstallatie. Helaas kunnen we niet in de locomotieven, want het dak waar ze onder staan is door de aardbevingen van 2010 en 2011 teveel beschadigd en daardoor te gevaarlijk.

In typisch novemberweer, mistig en kil, rijden we naar de Salto del Laja, de grootste waterval van Chili. Hij is mooi, maar een sprankje zon zou hem nog veel mooier gemaakt hebben. Dan blijkt dat we een misverstand hebben over de route: we hebben de Salto del Laja, een waterval met (in het seizoen) natuurlijke zwembaden verward met het P.N. Tolhuaca, natuurlijke hete bronnen met ook een waterval. Het P.N. Tolhuaca staat op ons lijstje, maar we zijn er voorbij gereden. We hebben teveel behoefte aan warmer weer om honderdvijftig kilometer terug terug te rijden naar de gemiste warme bronnen en gaan daarom door naar Santiago. We overnachten weer in de tuin van een hostel; het is eigenlijk de enige optie als je niet wild wilt kamperen, omdat bijna alle campings buiten het seizoen dicht zijn.

Santiago heeft mooie gebouwen, maar het is lang niet zo harmonisch als Buenos Aires. Dit komt onder andere doordat na aardbevingen in de vorige eeuw naar willekeur nieuwe betonnen gebouwen zijn neergezet. Het lijkt alsof er een prijsvraag is uitgeschreven wie het lelijkste gebouw kant ontwerpen. De belangrijkste bezienswaardigheden zijn rond het centrale plein, de Plaza de Armas en de Mercado Central, waar vroeger de overdekte markt was, maar nu vooral restaurantjes voor toeristen zijn. De Feria Libre verderop is de plek waar de eigen bevolking zijn boodschappen doet: een hal vol bloemen, maar vooral hal na hal met fruit en groente; veel keus en lage prijzen. Dit is ook de plek waar de mensen in de rij staan om te lunchen bij de kleine restaurantjes. Wij eten er soep boordevol schaaldieren en vis voor een prima prijs. Een andere highlight is het Museum voor Precolombiaanse Kunst, een schitterende collectie van beeldhouwwerk, edelsmeedwerk en textiel uit Centraal en Zuid Amerika uit de precolombiaanse tijd. Het is ongelofelijk hoe gaaf de stukken en het textiel van soms meer dan tweeduizend jaar oud gebleven zijn. Het museum is prachtig ingericht en verlicht; dat hebben we zat minder meegemaakt.