Laatste braadworst voor Amerika

Voor het eerst kunnen we buiten ontbijten. De voorspellingen beloven een prachtige, onbewolkte dat en voorlopig komt de belofte uit. We gaan naar het meest zuidwestelijke punt van Europa, vlak bij Sangres. Het is er prachtig. Er liggen zelfs al mensen in badkleding te zonnen op het strand. Op een kraampje staat: "Laatste braadworst voor Amerika". Daarna langs de kust naar het oosten, richting Spanje. Het is opvallend hoeveel drukker het overal is dan in het binnenland, waar je nauwelijks iemand tegenkwam. We zoeken een mooie lunchplaats, liefst aan het strand. Zeker een half uur toeren we achter borden aan die ons steeds andere stranden beloven, maar ons vooral in rondjes sturen. Net als we midden in een villawijk beland zijn en het op willen geven  komen we op een prachtig plekje. We kijken nog rond in Lagos (nee, niet in Nigeria, dat komt nog). Een mooi vissersplaatsje, maar 's middags niet veel actie in de haven. We besluiten dat we nog eens vrij willen kamperen, dus niet op een camping. In het boek vinden we een gratis plaats voor campers in Olmao, vlak bij de haven. Coordinaten in de GPS ingetoetst en erop af. De coordinaten zaten er maar 5 meter naast, maar wel net aan de andere kant van een hek, het werd nog serieus omrijden. Wat je vrij kamperen noemt: in totaal misschien wel vijftig campers staan keurig naast elkaar op de aangewezen plek. Voor het terrein staat een bord "stopverbod voor campers en caravans": de Portugese variant van gedoogbeleid.