KhartoumNog niet zo lang geleden ging de route van Port Sudan naar Khartoum gedeeltelijk over een track langs de spoorlijn, maar de weg is nu helemaal verhard. De verblijfplaats wordt de National Camping, de enige camping van Soedan. De faciliteiten zijn niet geweldig, maar er is een directeur in een groot kantoor achter een mahoniehouten bureau met de krant voor zijn neus. Het is weer een voorbeeld van wat je veel ziet: groenvoorziening wordt goed onderhouden, maar sanitair niet, hang- en sluitwerk is altijd gammel of kapot en van de aanleg van electriciteit krijg je koude rillingen. Wanneer ik kom ben ik de enige gast. De volgende dag is de dag dat Margriet 's avonds aan zal komen in Khartoum. 's ochtends ga ik eerst kijken bij de Blue Nile Sailing Club (15,6116N, 32,5346E), de plek waar veel overlanders staan. Er zijn nu alleen volgauto's van een fietstocht van Cairo naar Kaapstad. Omdat het drie keer zo duur is als de National Camping met mindere faciliteiten en meer lawaai, is er geen reden om te verhuizen. Daarna ga ik naar Ondurman, een van de delen van Khartoum. Hier is de grootste soukh van Soedan. Het is een levendig gebeuren met de rommeligheid die bij Afrika hoort. Er komt een optocht voorbij van mannen in witte kleding met vlaggen en stokken, die voortdurend één kreet herhalen. Ze gaan naar een plein waar ze een ritueel uitvoeren: voortdurend buigen met steeds dezelfde tekst. Vast heel vermoeiend, maar na een half uur wordt het toch wat saai om naar te kijken. Het is de herdenking van de geboorte van Mohammed die altijd de eerste vrijdag van het jaar plaatsvindt (video). Margriet komt aan volgens plan. Het is nog even spannend geweest omdat ze haar zonder retourticket niet aan boord wilden laten in Dubai, maar met een Ethiopisch visum en foto's van Dappere Dodo kan ze de lokale hoogwaardigheidsbekleders toch overtuigen. Ze heeft allerlei nuttige dingen en lekkernijen zoals Nederlandse kaas en oliebollen meegebracht. We zijn na veertien dagen weer samen! De volgende dag houden we het rustig: paspoortregistratie Margriet doen, lunchen langs de Blauwe Nijl en de soukh van Ondurman bekijken. Bij de enige serieuze supermarkt die we tot nu toe in Soedan ontdekt hebben (15,5997N, 32,5546E) vullen we onze voorraden aan. Het nationaal museum geeft een overzicht van de historie van Nubia, vooral de Kerma- en Kush-koninkrijken (video). Behalve potten, sieraden en staele zijn er ook grotere beelden uit historische plaatsen die door een stuwdam in de Nijl onder water kwamen. Alles wordt tentoongesteld in een aantal gammele vitrines. De verlichting komt voornamelijk van oranje neonlampen die boven de A2 niet zouden misstaan. Op de eerste verdieping worden fresco's van de Christelijke Nubische koninkrijken getoond. Dappere Dodo heeft nog steeds zijn hoestbuiprobleem. Nu we weer bijna op zeeniveau zitten merken we er weinig van, maar het is belangrijk dat het is opgelost voor we de Ethiopische bergen in gaan. Via het forum van de LandCruiserClub krijgen we tips van iemand die iets vergelijkbaars heeft meegemaakt in Tanzania. Bij hem moesten uiteindelijk de verstuivers en de rotor van de brandstofpomp vervangen worden. Dit is controleerbaar al doet het probleem zich nu niet voor. Dus we gaan naar Toyota Khartoum. We treffen nu een monteur die duidelijk wel op de ToyotaLandCruiserdieselmotorenschool gezeten heeft. Uiteindelijk blijkt dat een verstopt ventiel van de brandstofpomp waarschijnlijk de oorzaak van het probleem is. Dit verklaart de witte rook, een probleem met de verstuivers zou volgens hem zwarte rook gegeven hebben. De monteur had kans gezien het probleem enigszins te reproduceren, ondanks de geringe hoogte van Khartoum, het lijkt zich inderdaad niet meer voor te doen. Maar de echte test moet nog komen! Pyramides en tempelsWe rijden Khartoum uit op weg naar de pyramides van Merowe. Wanneer we bij de verkeerslichten stoppen, zien we weer een typisch Afrikaans tafereel: mannen die van alles lopen uit te venten. Het is geen probleem om een kapstok, een badmat of een wintergarderobe uit te zoeken terwijl je wacht. We zetten ons bivak op in het vrije veld (video). Soedan is waarschijnlijk het laatste land waar dat zo gemakkelijk kan. We zijn verwend geraakt in Iran en Arabische landen, maar verder zuidelijk in Afrika zijn overal zoveel mensen, die ook op je lippen blijven zitten, dat je nooit rustig staat. De volgende ochtend starten we een langzaam. We hebben geen brood, dus het wordt pannenkoeken bakken. Wel lekker, maar niet snel. De laatste 35 km van de rit naar ons volgende doel, de tempels van Naqa en Musawwara (video), gaan over een track door de woestijn, een mooie rit. De Naqa-tempel gewijd aan de god Apedemak is van het Kush-koninkrijk uit de eerste eeuw A.D. en is mooi gereconstrueerd met fraai reliëfwerk. De Egyptische invloeden zijn heel duidelijk. De "Great Enclosure" in Musawwarat omvat het grootste Meroische tempelcomplex van Soedan. De staat ervan is matig. Erbij in de buurt staat de Lion Temple. Deze is met oostduitse hulp heel mooi gereconstrueerd en heeft prachtig reliëfwerk met veel leeuwen en olifanten. We overnachten in de woestijn met uitzicht op de Pyramides van Merowe en zijn nog net op tijd om erachter het daglicht te zien verdwijnen. Merowe was de hoofdstad van het koninkrijk Kush; de pyramides zijn de begraafplaatsen van de koningen (video). Ze zijn veel kleiner dan Egyptische pyramides en allemaal onthoofd door een Italiaanse schatzoeker, die dacht in de top kostbaarheden te vinden. Dat was bij één exemplaar het geval: de eerste die hij onthoofdde. Een aantal pyramides is gerestaureerd en er is er één nagebouwd. De setting is prachtig in het vroege ochtendlicht tussen de zandduinen. We hebben de site voor onszelf en in deze tijd van het jaar is de temperatuur perfect. We betalen weer 50 SDG (€ 5) per persoon toegang. Blijkbaar leren de Soedanezen de truc die verder zuidelijk in Afrika gewoonte geworden is: vraag de hoofdprijs aan buitenlanders. In onze Bradt van een jaar oud staat voor alle sites nog SDG 20 per persoon. Voor dit geld wordt dan wel een persoonlijke "site permit" uitgeschreven. We overnachten weer in de woestijn, in de middle of nowhere. Omdat de woestijn veel meer steenwoestijn is, is het gemakkelijk op een willekeurige plek de woestijn in te rijden en achter een heuvel het bivak op te slaan. Het is een tocht door afwisselend woestijnlandschap naar Karima (video). Het is vrij vlak en steenachtig met vaak grotere bomen. Dit is de route waar vroeger overlanders uit Egypte langsgekomen zouden zijn, we zien er nu geen enkele. We proberen in Karima eerst boodschappen te doen. De keuze aan groente in Soedan is buiten Khartoum erg beperkt, dus de eigen voorraden komen er weer aan te pas. Hoewel de mensen beslist vriendelijk en behulpzaam zijn gaan dingen toch wel weer anders dan in Iran of de Arabische landen. Vóór gaan bij de benzinepomp is er niet meer bij en er wordt regelmatig geprobeerd ons als buitenlanders meer te berekenen voor groente en brood dan Soedanezen. Groente en fruit zijn sowieso veel duurder dan we uit Iran en Arabië gewend waren. Jebel Barkal ("heilige berg") steekt naast Karima als een soort Ayer's Rock boven het landschap uit (video). Egyptische en Nubische koningen hebben er tempels gebouwd, de eerste in de vijftiende eeuw v. Chr. Het tempelcomplex is erg geruïneerd, hoewel we nog wel mooie inscripties vinden. Ook is er een begraafplaats met heel gave pyramides. We overnachten tussen de palmentuinen net buiten de stad. In Karima gaan we op zoek naar de aftakelende nijlstomers. De nijlstomers werden in het recente verleden gebruikt voor allerhande vervoer over de Nijl, maar zijn nu in onbruik geraakt. We vinden er één in de verte. Over een zandpad langs de Nijl met palmentuinen en schilderachtige dorpjes met lemen huizen rijden we naar El Kurru. El Kurru is weer een koninklijke begraafplaats met pyramides. De pyramides zijn erg vervallen, maar er zijn ook graftombes gevonden met mooie muurschilderingen. Helaas kunnen we er maar één bekijken. Khartoum 2We nemen de pas aangelegde directe weg van Karima naar Khartoum. Er is nauwelijks verkeer. We komen eindelijk overlanders tegen: twee Chinezen die per fiets op weg zijn naar Zuid-Afrika. Wanneer we onderweg even stilstaan om de kaart te bestuderen, stopt een boer die ons Nederlandse kenteken herkend heeft. Hij kweekt tomaten met expertise van een Nederlandse deskundige op zijn boerderij. We komen weer langs een stuk of vijf controleposten, maar die laten ons zo vlug doorgaan dat we niet eens aan het praten over voetbal toekomen, een standaard gespreksonderwerp. Nederlanders worden in Soedan niet geassocieerd met bloemen, zoals in veel andere landen, maar met melk en koeien. De rit gaat zo snel dat we proberen de dansende Derwishen te zien, maar we zijn toch te laat.
Wanneer we bij de National Camping in Khartoum aankomen stappen gaan daar net een stuk of zes bussen met Soedanezen naar binnen, later op de avond zien we nog zo'n groep komen. Ze verdwijnen naar een groot gebouw achter op het terrein; we hebben er verder geen hinder van. We beginnen de volgende dag met wassen en reparatieklussen. Wanneer we 's middags even weggaan voor boodschappen en Jan achteloos zijn arm op het middenconsole legt horen we een zachte krak: een barst in het display van de tablet die tot nu toe verreweg ons belangrijkste navigatiehulpmiddel geweest is. En wat nog erger is: een stuk van het touchscreen werkt niet meer, zodat hij alleen te bedienen is door hem voortdurend om te draaien; niet erg praktisch als hij tijdens het rijden in een frame boven de voorruit hangt. Dus naar de winkel. Voor Android hebben we keuze uit een Samsung Galaxy Tab 3. Het blijkt dat je in Soedan, net als in Iran, geen apps kunt downloaden, maar met enig trucwerk krijgen we hem toch aan de praat. Erna eerst naar de Keniaanse ambassade voor visa. We moeten op audiëntie bij de consul en die doet nog moeilijk, maar geeft uiteindelijk toestemming. Hij zal wel willen laten zien dat hij belangrijk is. Dan maken we een afspraak bij Toyota voor een tienduizendkilometercontrole voor we Ethiopië in gaan. Tenslotte hebben we een afspraak met Ahmed van Raidan Travel & Tours om de voorgeschoten kosten te verrekenen. Het voorschieten is volledig op vertrouwen gegaan, zonder enige garantie. Hij wil zelfs geen geld hebben voor de tijd die hij er zelf ingestoken heeft. We zijn er nog niet achter of posterijen bestaan en zo ja wat ze doen. We hadden al gelezen dat in Khartoum geen post berzorgd wordt en als we in het postkantoor een postzegel voor een ansichtkaart willen verkopen blijkt dat het postkantoor helemaal geen postzegels verkoopt.
0 Comments
Leave a Reply. |
NieuwsbriefWanneer het internet te langzaam is of gecensureerd wordt kunnen we soms onze site niet bijwerken. We publiceren dan een nieuwsbrief. Meld je aan voor updateberichten om hem te ontvangen.
BlogBlog van onze reizen. Selecteer "Trip ..." in categoriën hieronder om een specifieke reis te kiezen en "Land..." voor een bepaald land.
Categorieën
All
Archief
January 2020
|